Geloven op Maandag

Absolute zekerheid is onbetaalbaar

Deze kop trof ik aan in het krantje dat ik krijg van mijn pensioenfonds. De boodschap is duidelijk: als je in deze tijd absolute zekerheid wilt omtrent je pensioen, dan moet je nu zoveel zekerheid inbouwen, dat je heel, heel veel moet investeren. En dan moet je zoveel geld reserveren, dat het niet meer redelijk is. Hetzelfde geldt voor je baan. Was er in vroeger dagen (lange geleden?) zekerheid, dat je lang bij een baas kon blijven werken, nu is zelfs een baan bij de overheid niet meer gegarandeerd. Reorganisaties tuimelen over elkaar heen en je mag tegenwoordig blij zijn als je een tijd bij dezelfde baas kunt blijven werken. Absolute zekerheid, ondanks alle pogingen van ons westerse mens om dat voor elkaar te krijgen, het bestaat niet.

Maar, als je christen bent en je vertrouwen gesteld hebt in het volbrachte werk van Christus, dan is er wel degelijk absolute zekerheid. God, die geen belofte breekt en niet kan liegen, belooft het: Niemand zal ze uit mijn hand roven. We kunnen groeien in het zien op Jezus in plaats van op de golven in ons heen. Maar zelfs als we dat wel doen, dan is er nog de hulpkreet van Petrus, die ook de onze kan zijn: Heer, red me!

Ontmoetingsavond Drachten

Gisterenavond hebben we in Drachten een hele goede avond gehad rondom het thema 'christen-zijn op je werk'. 22 deelnemers vanuit allerlei achtergronden en van diverse leeftijden hebben deze avond bijzonder gewaardeerd. Een opmerkelijk moment vond ik de reactie op de vraag die aan de deelnemers werd gesteld: wat vinden wij belangrijk dat de kerk doet om ons te ondersteunen in het christen zijn op je werk? Er was een soort onbehagelijke stilte, die verlegenheid overdroeg. Alsof het bijna een oneerbaar voorstel is om dat te vragen. Tijdens de discussie die erop volgde bleek dat de kleine groep of huiskring van belang is. In dat verband kan er over van alles gesproken worden, dus ook over problemen waarmee je wordt geconfronteerd op je werk. Maar een preek over dit onderwerp hadden nog weinig mensen gehoord. Er is voor kerken dus werk aan de winkel, want de meeste leden hebben en baan en besteden daar de meeste tijd aan. Het zou niet gek zijn als de kerk die blinde vlek wegwerkt.

Overigens, er is nog plaats in Schiphol-Rijk en Eindhoven.

God dienen in een gewone baan?

Vorige week sprak ik iemand die secretaresse is geweest bij de Evangelische Omorep en nu al weer 3 jaar  werkt als stewardess bij de KLM. Een onbewuste langgekoesterde wens is voor haar in vervulling gegaan. Prachtig om te zien hoe iemand haar droom volgt en gelooft dat ze God kan dienen op meer plaatsen dan bij de EO. Veel mensen willen graag bij de EO werken en hebben daarbij de gedachte, dat ze op die manier op een directere manier bijdragen aan de verkondiging van het Evangelie dan in een baan in een seculiere organisatie. Zoals ik al vaker heb geschreven: onzin. Ik zou willen zeggen: je kunt God dienen op elke plaats, zelfs bij de EO. Het gaat erom dat je gehoorzaam bent aan de roeping de God jou persoonlijk heeft gegeven.

Indringende vraag, interessante reactie

Afgelopen woensdag was ik op een bijeenkomst in Arnhem waar Ben Tiggelaar sprak. Het was georganiseerd door het Centrum voor Werk en Geloof, een initiatief van de Koepelkerk in Arnhem. Maarten Pijnacker Hordijk van Bedrijfsgebed had een informatietafel ingericht. Omdat er op die bijeenkomsten een publiek was van zowel christenen als niet-christenen en de informatietafel specifiek voor christenen was, vroeg Maarten aan passanten: Ben jij christen? Eén reactie sprong eruit. Iemand gaf als spontane reactie op de vraag of hij christen was: Ja, maar niet op mijn werk! Dat geeft je als Geloven op Maandag weer een enorme boost in je motivatie. Mijn missie is om mensen te helpen de kloof tussen geloven op zondag en maandag te overbruggen. Er is dus nog genoeg te doen!!

Leon de Rijke

Twee weken geleden heb ik een gesprek gehad met Leon de Rijke. Een jonge ondernermer die het zijn doel gemaakt heeft om mensen te helpen rondom het thema 'christen-zijn op je werk'! Zowaar een grootse onderneming. Het is mijn ervaring, dat de vraag van christenen op dit terrein gigantisch groot is. Steeds blijkt op mijn workshops en trainingen dat het thema heel erg leeft. Het aanbod is er ook, weliswaar nog niet zo groot, maar wel duidelijk aanwezig. De grote uitdaging is om vraag en aanbod bij elkaar te brengen. Sinds 2006 ben ik actief en ga gestaag verder. Mijn doel voor dit seizoen is om predikanten en voorgangers meer te betrekken. Want in de kerk mag het geluid rondom dit onderwerp nog wel wat luider klinken.

Wederopstanding?

 Het is alweer een behoorlijke tijd geleden (meer dan een jaar) dat ik iets op dit weblog heb gepost. Het is niet zo dat er niets gebeurt, want Geloven op Maandag heeft best wel wat gedaan de afgelopen periode. Maar ik denk dat ik nu pas weer wat in de schrijfmode kom. Ik ben een fan van de boeken van Paul Tournier (de meesten zullen hem niet kennen, maar het is een Zwitserse arts, die in de jaren 1950-1970 een aantal goede boeken heeft geschreven). Hij geeft steeds aan: Leven is kiezen. Je kunt niet door het leven lopen en verwachten dat het zich aan jou aanpast. Je zult zelf steeds moeten reageren op zaken die zich aandienen. Ik heb dus nu gekozen om het bloggen weer op te pakken. Gelouterd en verdiept zal ik mijn gedachten rondom het thema 'christen-zijn op je werk' weer wereldkundig maken in de hoop dat het vrucht draagt. In ieder geval ben ik samen met Maarten Pijnacker Hordijk van bedrijfsgebed bezig om een drietal regio-avonden te organiseren. Daar zien we naar uit.

Betrouwbaarheid

Vele mensen roemen hun eigen welwillendheid, maar een betrouwbaar man – wie kan hem vinden? (Spreuken 20:6 - NBG). De laatste tijd ben ik geconfronteerd met een aantal situaties waarbij mensen hun gedane beloftes niet na waren gekomen. Nu kan ons het allemaal wel eens overkomen dat we iets beloven en niet nakomen, maar ik heb het gevoel dat het structureel aan het worden is in Nederland. Het zijn geen beroerde mensen en ze bedoelen het goed, ze willen graag van dienst zijn, maar op de een of andere manier lukt het hun niet om te realiseren wat ze zich hebben voorgenomen. Ik denk dat het voor christenen een uiterst belangrijke waarde is om in deze overspannen, geseculariseerde en jachtige samenleving betrouwbaar te zijn. Het is moeilijk, want er wordt veel van je verwacht en zwak overkomen kan eigenljk niet, maar als je te vaak anderen moet teleurstellen, dan lever je op termijn toch iets van jezelf in. Je komt er misschien mee weg, maar het bouwt niet aan je zelfvertrouwen. Op de korte termijn kost het heel wat om betrouwbaar te zijn en wordt je misschien voorbijgestreefd door mensen die het niet zo nauw nemen. Maar op lange termijn ontwikkel je een karakter dat heel aantrekkelijk is. We gaan het karakter van God weerspiegelen: De wet des HEREN is volmaakt, zij verkwikt de ziel; de getuigenis des HEREN is betrouwbaar, zij schenkt wijsheid aan de onverstandige (Psalm 19:8).

Christen zijn en confronteren?

Klaziena (37) werkt als secretaresse op een advocatenkantoor en vindt het niet gemakkelijk om in de drukte van het werk en de hoge eisen die gesteld worden overeind te blijven. Ze wil haar werk goed doen, maar wordt niet goed ingewerkt. Daardoor krijgt ze voor haar gevoel regelmatig onterechte kritiek. Klaziena weet niet goed hoe ze daarmee moet omgaan. Als christen wil ze graag harmonie en vindt het lastig om confrontaties aan te gaan.

In het schema van de verschillende conflictstijlen (vermijden - toegeven - doordrukken - samenwerken - compromis zoeken) zit ze op de as van vermijden en toegeven. Maar ze voelt zich daar niet goed bij en vindt dat ze voor zichzelf moet leren opkomen, omdat ze niet eerlijk benaderd wordt. Echter, ze constateert dat haar christelijke achtergrond haar in deze situatie in de weg zit, omdat ze geleerd heeft dat voor jezelf opkomen 'egoïstisch' is. Maar is dat wel zo? Is niet voor jezelf opkomen en je oneerlijk laten behandelen zo christelijk? Mag je daar niets van zeggen en moet je alles slikken? De Bijbel is er behoorlijk duidelijk over. Als christen ben je een kind van God en hebt daarmee de status van een koningskind. Je op een neerbuigende manier laten behandelen doet geen recht aan je status. In Spreuken lezen we, dat door iemand neerbuigend te behandelen we daarmee 'de schepper beledigen' (17:5). we passen dat gemakkelijk op anderen toe, maar waarom niet op onszelf? Alle reden voor Klaziena om eerlijk te zijn over wat ze vindt van de manier waarop ze behandeld wordt.

Met één advocaat heet Klaziena speciaal moeite, omdat die heel perfectionistisch is en altijd wel iets heeft aan te merken. In een rollenspel oefenen we met nieuw gedrag. Na eerst duidelijk te hebben wat de boodschap is die Klaziena wil overdragen en haar versterkt te hebben in de idee dat ze recht heeft om voor zichzelf op te komen, blijkt dat Klaziena zeer goed in staat is om haar woordje te doen. Ze geeft goed weerwoord, laat zich niet uit het veld slaan en is daarbij niet aanvallend. Ik ben ervan overtuigd, dat ze het niet alleen in een rollenspel kan, maar ook in de praktijk van haar werk. Niet in het minst omdat de belofte van Jezis - Ik ben met je - ook geldt voor het werk.

Anxiety (2)

Een van de grote hobbels volgens Friedman in deze tijd is de manier waarop tegen karaktereigenschappen wordt aangekeken. Een gezonde aandacht voor je eigen grenzen kan worden gezien als zelfzuchtig, vasthoudendheid als star, zelfvertrouwen als arrogantie, enzovoorts. Op deze manier wordt er een grote druk uitgeoefend op mensen die duidelijk hebben waar ze voor staan en waar ze voor gaan om zich aan te passen aan zwalkende mensen die geen eigen mening hebben, maar voornamelijk reageren vanuit emoties, vanuit angst.

Eigenschappen die volgens Friedman in deze tijd nodig zijn om tegen die druk bestand te zijn:

• In staat zijn 'je eigen weg' te gaan
• In staat zijn om relationele bindingen te herkennen en je er los van te maken
• Erkennen dat het dwaas is om andere mensen te willen veranderen
• De kracht beseffen van de niet-gespannen aanwezigheid
• De positieve effecten onderkennen van volharding in cirsissituaties
• Niet in paniek raken als sabotage en weerstand de kop op steken
• In de gaten hebben welke factoren bij jezelf stress veroorzaken

Als kinderen van God hebben we een duidelijke identiteit in het kind zijn van de Vader. Daarnaast hebben we een houvast in de Bijbel die principes aanreikt waarnaar we kunnen handelen. Laten we leven vanuit Romeinen 12:2 'U moet uzelf niet aanpassen aan deze wereld, maar veranderen door uw gezindheid te vernieuwen, om zo te ontdekken wat God van u wil en wat goed, volmaakt en hem welgevallig is.'

Anxiety (1)

Op dit moment lees ik een boek van Edwin Friedman, A Failure of Nerve. Een overzichtsartikel van zijn denken vind je hier. Het analyseert onze maatschappij en komt tot de conclusie, dat de sfeer steeds meer wordt, dat de 'sterken' zich moeten aanpassen aan de 'zwakken.' De mensen die weinig verantwoordelijkheid (kunnen) nemen, verwachten heel veel van anderen en bepalen op die manier vaak de agenda van wat er gebeurt. Leiderschap komt hierdoor in een verdachte hoek te staan en mensen die iets te bieden hebben, hebben er geen trek meer in om steeds allerelei verdachtmakingen naar hun hoofd te krijgen. Zo constateert Friedman een leiderschapscrisis. De grond daarvan noemt hij 'chronic anxiety'. Een constante staat van angstige gevoelens. Bang voor alles, maar in ieder geval om de controle te verliezen. Vandaar ook de enorme behoefte in onze maatschappij in het zoeken naar veiligheid. Alles moet verzekerd zijn en onverwachte zaken moeten allemaal geregeld zijn. Wat is het dan fantastisch dat je als christen kunt oefenen om te groeien in het veilig weten bij God. 'De HEER is mijn licht, mijn behoud, wie zou ik vrezen? Bij de HEER is mijn leven veilig, voor wie zou ik bang zijn?' (Psalm 27:1)